Page 15 - EKDHLOSH MNHMHS PAN STAMOY

Σπάνια εὐαισθησία, ντυμένη μὲ βαθὺ στοχασμό. Κι αὐτὸ ἐξηγεῖται ἀπὸ τὸ

γεγονὸς ὅτι ὁ Ἑλικώνιος ποιητὴς μπῆκε στὴν ποίηση σὲ μία ἡλικία στὴν
ὁποία οἱ περισσότεροι καὶ μάλιστα σημαντικοὶ - ἀποχωροῦν. Στερεύουν.

Ἀλλὰ ὁ ἀκάματος σὰν τὸν κοντοχωριανὸ τοῦ Ἡσίοδο, Βοιωτὸς ποιητὴς

εἶχε ἀρχίσει μὲ πάθος νὰ καλλιεργεῖ τὸ ποιητικό του χωράφι. Κι αὐτὸ
παράγει ἀγλαοὺς καρπούς. Δύο χρόνια μετὰ τὸ 1993, πάλι ἀπὸ τὶς

ἐκδόσεις Λωτὸς ἔρχεται στὴ δημοσιότητα ἡ συλλογὴ «Ἀδήλων ὄψις».
Ὅποιος τὴν διαβάσει, θὰ μὲ ψέξει διότι τὴν ὀνόμασα συλλογὴ ποιητική,

ἐνῶ εἶναι συλλογὴ στοχασμῶν. Θὰ τολμήσω νὰ πῶ λόγο βαρύ: ὁ

Παναγιώτης Στάμος, ὅπως ὁ Πλάτων καὶ ὁ Παπαδιαμάντης, εἶναι ποιητὴς
καὶ ὅταν πεζογραφεῖ. Ἕνα παράδειγμα: «Μὲ λόγια κρύβονται τὰ λόγια˙ ἡ

σιωπὴ τὰ ἀποκαλύπτει» καὶ ἕνα ἄλλο: «Ὅταν ἡ ἀνθρωπότητα ἀρμενίζει μὲ

μόνη πυξίδα τὴ λογική, ἀναμενόμενος εἶναι ὁ παραλογισμός». Τὰ ζοῦμε
ἔντονα στὸν παρόντα καιρό. Ὁ Παναγιώτης Στάμος ἦταν διὰ βίου, μὲ τὸν

λόγο καὶ τὴ γραφή, ὑπέρμαχος τῆς εὐαισθησίας. Σπάνια ὁ ἀναγνώστης σὲ
ἄλλα βιβλία θὰ βρεῖ τόσες εὐαίσθητες παρατηρήσεις γιὰ τὴ γλώσσα.

Τὸ 1998, πάλι ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Λωτός, ὁ Παναγιώτης παρουσιάζει
νέα ποιητικὴ συλλογὴ ὑπὸ τὸν τίτλο «Σκιᾶς ποίκιλμα». Ἐδῶ ἐπιχειρεῖ

συντακτικὰ τολμήματα, καθότι ὅπως γράφει στὸν πρῶτο στίχο τῆς

συλλογῆς, εἶναι «λειψὸ τὸ συντακτικό της δημιουργίας». Ὁ λόγος;
«Ἢ ὁ θεὸς ἀγνοοῦσε τῆς στίξης τὰ σημεῖα

οὔτε καν μία τελεία

ἢ δίστασε μᾶλλον νὰ ἀποκαλύψει
τὶς ἀργοσάλευτες βουλές του

Πῶς ἀλλιῶς

νὰ ἐξηγηθοῦν τῶν ἄστρων τὰ τόσα ἀποσιωπητικά»!

Ἐδῶ γιὰ πρώτη φορὰ νομίζω ὅτι ὁ τιμώμενος ἀπόψε ποιητὴς

ὀνομάζει τὸν ἑαυτὸ του «κηρύλο» δηλαδὴ θαλασσοπούλι, δανειζόμενος τὴ
λέξη ἀπὸ τὴ φράση τοῦ Ἀλκμάνος «Κηρύλε ἁλιπόρφυρε» ποὺ θέτει σὰν

πνευματική του ἀποστολὴ νὰ ξεδιαλύνει τοῦ θεοῦ τὰ αἰνίγματα μὲ τοὺς

13