Page 22 - EKDHLOSH MNHMHS PAN STAMOY

και τον κόσμο με το μόνο τρόπο που ο κόσμος γίνεται κόσμιος, δηλ.

την ποίηση».

Άρχισα να τον γνωρίζω και συν τω χρόνω αναπτύχθηκε μια σχέση
μαζί του, που για μένα υπήρξε καθοριστική, κατά τους χρόνους της

μεταπολιτεύσεως.

Η ατμόσφαιρα και το κλίμα της εποχής είναι λίγο σε πολύ γνωστά.

Η πρώτη ουσιαστική επαφή εκτυλίχθηκε σε μια ταβέρνα στο Πέρα

Χωριό, μια καλοκαιρινή βραδιά και κάποιοι από σας ήσασταν παρόντες,
περίπου δέκα άτομα. Η συζήτηση περιστρεφόταν στα τότε κομματικά του

τόπου. Κραυγές και ψίθυροι για τα κομμάτια και θρύψαλα της Αριστεράς
βαρβάριζαν στο τραπέζι κι ο Παναγιώτης την έστρεψε αλλού. Αφού

πρώτα συνέδεσε το θέμα με τους αρχαίους Έλληνες κλασικούς, κατόπιν

εστίασε αποκλειστικά εκεί, κι όταν αναφερόταν στο Θουκυδίδη,
αποτόλμησα να διατυπώσω κι εγώ μιαν άποψη, που μόνον άποψη δεν

ήταν.

Τελειώνοντας… σχεδόν είχα κατανοήσει το ατόπημα από το οξύ και
συνάμα παραινετικό του βλέμμα.

Έτσι μ’ έκανε να νοιώσω το χαμένο χρόνο.

Αριστερά μου σε μια καρέκλα είχα αφήσει μια στοίβα κομματικών

φυλλαδίων που διένειμα τότε κι ο Παναγιώτης καθόταν δεξιά μου.

ΕΚΕΙ ΤΟΝ ΕΝΙΩΘΑ ΠΑΝΤΑ

Έσκυψα το κεφάλι και με ταυτόχρονες αναδρομές στο παρελθόν, όχι

μόνο κατάλαβα την απώλεια του χρόνου, αλλά και άρχισα να υποψιάζομαι

ότι είχα πέσει σε κώμα. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο απογαλακτισμός μου από
τα κομματικά.

Έκτοτε λειτουργούσε ως ο αφανής μου δάσκαλος!

Τις βραδιές που ετοιμαζόμουν στο σπίτι για τα μαθήματα της

επομένης, όσες φορές συναντούσα δυσκολίες – τις περισσότερες –

αποτεινόμουν στον Παναγιώτη. Ιδιαιτέρως για τον ΕΠΙΤΑΦΙΟ και την
ΑΝΤΙΓΟΝΗ. Κάποια μακρόσυρτα τηλεφωνήματα τα ενθυμούμαι ακόμη.

20