Page 30 - EKDHLOSH MNHMHS PAN STAMOY

μέρες μας. Τα είχε φροντίσει ένας μάστορας της τυπογραφίας, ο Αιμίλιος

Καλιακάτσος.
Μετά την Κυοφορία σιωπής έχουμε το Αδήλων όψις. Εδώ, ο Παναγιώτης

αλλάζει ρότα και, στους στοχασμούς με αφοριστικό ύφος που περιέχει

αυτό το βιβλίο, ξεδιπλώνει τη σκέψη του η οποία φτάνει μερικές φορές σε
εσχατιές. Εκείνη την περίοδο γνωρίζεται με έναν πολύ σημαντικό

στοχαστή, έναν από τους σπουδαιότερους, όχι μόνο σε ελληνικό αλλά και
πανευρωπαϊκό επίπεδο, τον Παναγιώτη Κονδύλη. Στο τυπογραφείο του

Καλιακάτσου μαζεύεται μια παρέα γύρω από τον Παναγιώτη Κονδύλη, ο

οποίος εκείνο τον καιρό επιμελείται μιαν εξαιρετική σειρά των εκδόσεων
στιγμή. Η σειρά λέγεται Στοχασμοί και εκδίδονται, μεταξύ άλλων, για

πρώτη φορά στα ελληνικά, βιβλία κάποιων γάλλων συγγραφέων που είναι

γνωστοί ως moralistes (ηθολόγοι). Ο πιο γνωστός εξ αυτών είναι ο
Μονταίνιος, αλλά υπάρχουν και άλλοι όπως ο Σαμφόρ, ο Λα Μπρυγιέρ, ο

Λα Ροσφουκώ, ο Ριβαρόλ. Αυτούς τους μεταφράζει ο Παναγιώτης
Κονδύλης στις εκδόσεις στιγμή. Ο Παναγιώτης Στάμος είναι ένας από τους

ανθρώπους που συμμετέχουν σε αυτή την ομάδα.

Ο Κονδύλης, αν ζούσε, διότι δυστυχώς έφυγε πολύ νέος το 1998, δεν ήταν
καν 55 − 56 χρόνων, θα είχε γράψει για τον Παναγιώτη. (Μία παρένθεση

για τον κ. Καργάκο: Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ευγνώμων ήταν ο

Παναγιώτης απέναντί σας, μας το έλεγε ευθαρσώς, γιατί ήσασταν ο μόνος
γνωστός από τον πνευματικό κόσμο, ο οποίος πήρε την πένα του και

έγραψε αυτά που έγραψε. Του δώσατε πολύ μεγάλη χαρά. Αυτό πρέπει να

το ξέρετε, το ξέρουμε όλοι όσοι μιλάγαμε μαζί του. Αλλά, βλέπετε, είχε
εναντίον του την αρχαιομάθειά του και δεν συμμετείχε σε αυλές και σε

πάσης φύσεως συντροφίες.)

Στο Αδήλων όψις, λοιπόν, έχουμε π.χ., για να μην μακρηγορούμε, μια
καταλυτική κριτική του μαρξισμού, και των κριτικών. Βέβαια,

αναζητούσε να του κάνουν κριτική αλλά ο ίδιος για τους κριτικούς ήταν

αρκετά αιχμηρός. Γράφει (μιλώντας για τον εαυτό του): «… Δυνήθηκε να
τους πείσει για την Ελληνική ιθαγένεια της Μούσας, αυτό αφορά μόνο

τους κοινωνούς αυτού του χειρο-νομηθέντος λόγου και μάλιστα σε βαθμό

δικαιώματος προσωποπαγούς. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει ενδεχομένως
και να κριθεί, αν και δεν ενδείκνυται, γιατί λόγος αυτάρκης δεν έχει

28