Page 20 - PYRGOI_FRYKTORIES_AKROPOLEIS

στρατηγικές δυνατότητες που παρείχαν.

Οι φρυκτωρίες ήταν επί της ουσίας
ειδικά κατασκευασμένοι πύργοι σε

νευραλγικές, λόγω γεωγραφικής
θέσης, βουνοκορυφές και ήταν
επανδρωμένες από γνώστες αυτού

του κώδικα επικοινωνίας. Σκοπό
είχαν την αναμετάδοση οπτικών
σημάτων/ σινιάλων σε μεγάλες
αποστάσεις με το σύστημα της
πυρσείας, δηλαδή με τη χρήση

αναμένων πυρσών (φρυκτών) κατά
τη διάρκεια της νύκτας ώστε αυτοί
να είναι ορατοί. Το άναμμα της

πρώτης φρυκτωρίας ακολουθούσαν
διαδοχικά οι υπόλοιπες,
Πύργος - φρυκτωρία Υψηλάντη συγκροτώντας έτσι ένα οργανωμένο
δίκτυο επικοινωνίας.

Στα κείμενα αρχαίων συγγραφέων συναντούμε τις εκφράσεις

«φρύκτους ανίσχειν», «πυρσεύειν», «φρυκτορεύω», πάντοτε με την
έννοια του «γνωστοποιώ είδηση εξ αποστάσεως». (>αρχ. φρύγω =
ξεροψήνω, φρυκτός = πυρσός + ώρα = φροντίδα). Τον ορισμό μάλιστα,
δίνει ο Θουκυδίδης αλλά και ο ρήτορας Δείναρχος στο λόγο του
«Αισχίνης κατά Δεινίου»: «φρυκτωρεῖν ἐστι κυρίως τὸ διὰ πυρσῶν

ἀνατεινομένων σημαίνειν ὁτιοῦν·»

Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον δια μέσου
ου
των αιώνων, από την αρχαιότητα έως τον 19 αιώνα, καθώς παρείχε
τη δυνατότητα να μεταδίδονται μηνύματα με έναν μονάχα κοινό
κώδικα. Σύμφωνα με τον Αισχύλο, τα μηνύματα ήταν σε θέση να

μεταδώσουν μόνο γνώστες του κώδικα.

Το σύστημα επικοινωνίας αποτελούνταν από δύο ομάδες πυρσών.
Συνδυασμοί των αναμμένων πυρσών αντιστοιχούσαν στα γράμματα
του ελληνικού αλφαβήτου. Οι πυρσοί αλείφονταν με ρετσίνι ώστε να
διατηρούν άσβεστη τη φλόγα «άγγαρον πυρ» το αποκαλεί ο Αισχύλος.

Ο ίδιος μάλιστα στο έργο του «Αγαμέμνων» μας πληροφορεί πως μέσα
σε μια νύχτα, μέσω των φρυκτωριών, διαδόθηκε το μήνυμα, περνώντας
και από το Μεσσάπιο όρος της Βοιωτίας, πως η Τροία αλώθηκε και πως

18