| Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς Δωρεά Παναγιώτη Στάμου |
\Εξώφυλλα PStamos\71880.jpg)
/
Εκδότης |
Ίκαρος | |
Σειρά |
||
Είδος |
Αγγλικά θεατρικά έργα | |
ISBN-10 |
||
ISBN-13 |
||
Ημερομηνία Δημοσιεύσεις |
1/1/1968 | |
Γλώσσα |
||
Σελίδες |
0 |
Έκδοση |
||
Τιμή |
||
Δεσμευτικό |
||
Διαστάσεις |
xx | |
Βάρος |
||
Ημερομηνία Προσθήκης |
30/6/2017 |
Οθέλλος / Shakespeare, William, 1564-1616
Ο 'Οθέλλος', από τα πιο δημοφιλή έργα του Σαίξπηρ, θεωρείται η κατεξοχήν τραγωδία της ερωτικής ζήλιας. Ωστόσο το έργο δεν περιορίζεται στην περιγραφή του ερωτικού αυτού πάθους· εξετάζει ακόμα τη θέση του Άλλου, του διαφορετικού, μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία και αποκαλύπτει την τρομακτική δύναμη του Κακού, που συμπαρασύρει στο διάβα του και καταστρέφει κάθε γνήσιο αίσθημα, κάθε αξία αυτής της ζωής. Ο Iάγος είναι μηδενιστής: μέσα από τη διεστραμμένη του οπτική θέλει να αποδείξει, και το πετυχαίνει, ότι οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι. Η 'λογική', ο φθόνος και η φιλοδοξία του κινούν τις δολοπλοκίες του, χρειάζεται όμως και η αλαζονεία του Οθέλλου για το έγκλημα και την τραγική του πτώση. Το έργο είναι μια ελεγειακή σπουδή για το πώς καθετί αθώο διαφθείρεται.
Οι ήρωες δεν είναι βασιλιάδες, μοιάζουν λίγο πολύ με τους θεατές τους, τα λάθη και τα πάθη τους δεν είναι αποκλειστικά δικό τους προνόμιο. Οι εκφάνσεις του ανθρώπινου ψυχισμού που ο Σαίξπηρ ανεβάζει στη σκηνή είναι απολύτως πραγματικές, κι ας τις τοποθετεί στο εξωτικό (για την εποχή του) Νησί της Αφροδίτης, στην Κύπρο, κι ας τις ενδύει με τη μαγεία της μοναδικής του ποίησης. Ίσως σ' αυτόν τον ιδανικό συνδυασμό αλήθειας και ποίησης να οφείλεται και η αντοχή του έργου στο χρόνο.
Ο 'Οθέλλος', από τα πιο δημοφιλή έργα του Σαίξπηρ, θεωρείται η κατεξοχήν τραγωδία της ερωτικής ζήλιας. Ωστόσο το έργο δεν περιορίζεται στην περιγραφή του ερωτικού αυτού πάθους· εξετάζει ακόμα τη θέση του Άλλου, του διαφορετικού, μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία και αποκαλύπτει την τρομακτική δύναμη του Κακού, που συμπαρασύρει στο διάβα του και καταστρέφει κάθε γνήσιο αίσθημα, κάθε αξία αυτής της ζωής. Ο Iάγος είναι μηδενιστής: μέσα από τη διεστραμμένη του οπτική θέλει να αποδείξει, και το πετυχαίνει, ότι οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι. Η 'λογική', ο φθόνος και η φιλοδοξία του κινούν τις δολοπλοκίες του, χρειάζεται όμως και η αλαζονεία του Οθέλλου για το έγκλημα και την τραγική του πτώση. Το έργο είναι μια ελεγειακή σπουδή για το πώς καθετί αθώο διαφθείρεται.
Οι ήρωες δεν είναι βασιλιάδες, μοιάζουν λίγο πολύ με τους θεατές τους, τα λάθη και τα πάθη τους δεν είναι αποκλειστικά δικό τους προνόμιο. Οι εκφάνσεις του ανθρώπινου ψυχισμού που ο Σαίξπηρ ανεβάζει στη σκηνή είναι απολύτως πραγματικές, κι ας τις τοποθετεί στο εξωτικό (για την εποχή του) Νησί της Αφροδίτης, στην Κύπρο, κι ας τις ενδύει με τη μαγεία της μοναδικής του ποίησης. Ίσως σ' αυτόν τον ιδανικό συνδυασμό αλήθειας και ποίησης να οφείλεται και η αντοχή του έργου στο χρόνο.